من بيشترجنبه روزمره گي انسان رو مورد توجه قراردادم انسان معاصري كه بيشتردراتوبوس ومترو است

و فرصت براي اينكه توقف كند و تفكر كند ندارد صبح سوار اتوبوس مي شود و شب دوباره برميگردد اثري

داشتم به نام مرگ دراتوبوس كه نمادي ازانسانهايي بود كه هميشه درحال كاركردن هستند وحتي درخود

اتوبوس ميميرند من انسانهارا نشان خودشان دادم اثارمن ايينه اي است كه آدمها خودشان را درآن مي

توانندببينند انسان درآثار من كار بزرگ و پيچيده اي انجام نمي دهد بلكه همين انسانهايي هستند كه هرروز

با آن مواجه هستيم ومي بينيم وبنظر من ويژگي هنر است كه همين رفتارهاي ساده انسان ها را ديدني

ميكند وبه گفته پل كله هنرديدني هارا به مانشان نمي دهد بلكه ناديدني هارا ديدني مي كند انسانهاي آثار

من انسانهاي مسخ شده هستند انسانهايي درخودفرورفته معلق و دچارسردرگمي انسانهايي نزديك ازنظر

جسمي و دور ازنظر ذهني و بنظر من انسان معاصر منتظر هيچ چيز جز آمدن مترو نيست